W skrócie

Bazylika została wzniesiona w sercu miasta, w miejscu dawnej świątyni pogańskiej, tuż obok zamku obronnego. Przetrwała zarówno najpiękniejsze, jak i najbardziej dramatyczne wydarzenia w historii Wilna i całego państwa litewskiego. Świątynia jest symbolem chrztu litewskiego.

W podziemiach katedry wileńskiej spoczywają prochy św. Kazimierza, patrona Litwy oraz młodzieży. W latach 1918–1925 w bazylice obowiązki duszpasterskie pełnił błogosławiony Jerzy Matulewicz. Właśnie od tej najważniejszej litewskiej świątyni 4 września 1993 roku ojciec Święty Jan Paweł II rozpoczął swoją podróż apostolską na Litwę.

Krótka historia

Z powodu częstych pożarów, wojen oraz niestabilnego podłoża gruntowego katedra wileńska była kilkakrotnie przebudowywana. Znaczenie budowli sakralnej zadecydowało o tym, że do odbudowy zostali zaangażowani najwybitniejsi architekci i artyści z kraju oraz z zagranicy. Dzisiejsza budowla jest w stylu klasycystycznym (architekt Wawrzyniec Gucewicz), natomiast jej ściany noszą ślady gotyku, renesansu i baroku.

Przy katedrze wznosi się 57-metrowa dzwonnica. Jest to jeden z głównych symboli stolicy, szczególnie ważny element wileńskiej Bazyliki Archikatedralnej, zamków Dolnego i Górnego.

Historia dzwonnicy sięga połowy XIII wieku, kiedy stanowiła ona część muru obronnego. W XVI wieku wieża obronna została dzwonnicą katedry, a obecny wygląd uzyskała na początku XIX wieku. Na szczycie budynku godziny odlicza najstarszy zegar miejski, a na mszę świętą zaprasza wiernych bicie dzwonu. Czynna jest również interaktywna ekspozycja. Z dzwonnicy natomiast roztacza się piękna panorama miasta.