W skrócie

Ogród Bernardyński, znany niegdyś przez mieszkańców Wilna jako Park Serejkiski (Sereikiškių parkas), położony jest w samym centrum Wilna, między Wieżą Giedymina i klasztorem bernardynów. Szczególną przestrzenią parku jest ekspozycja botaniczna będąca pamiątką po istniejącym tu w XVIII wieku jednym z największych w Europie Wschodniej ogrodów botanicznych – ogrodzie Uniwersytetu Wileńskiego. W pobliżu wejścia do parku, od strony ulicy Šv. Brunono, znajduje się najstarszy dąb w Wilnie, którego historia sięga 400 lat.

Krótka historia

Historia Ogrodu Bernardyńskiego sięga XV wieku, kiedy to zaproszeni do Wilna mnisi bernardyni zbudowali zespół kościelny i klasztorny kościoła św. Anny, św. Franciszka i bernardynów. Zagospodarowali oni także tereny podmokłe i nieużytki, zakładając piękne ogrody ze stawami, kanałami i żyznymi grządkami. Później była tutaj pasieka i oranżeria. Pozostałą część zakola Wilenki zagospodarowano na dziedziniec zamkowy, zwany później przedmieściem serejkiskim, z tamami, młynami i warsztatami. 

W 2013 roku, po trwającej ponad rok rekonstrukcji, parkowi został przywrócony jego autentyczny wygląd z końca XIX wieku. Obejmuje on otwarte i zamknięte przestrzenie ze słonecznymi łąkami, centralny plac stworzony przez artystę Alexandra Straussa, rosarium oraz alpinarium ze stawem, dodane w XX wieku. W rosarium głównym zainstalowana została grająca i świecąca fontanna, a asortyment roślin ogrodu botanicznego uzupełniła ekspozycja roślin wodnych w stawie. Istniejące alpinarium zostanie zmodernizowane. Została przywrócona oryginalna nazwa Ogrodu Bernardyńskiego.