W skrócie

Czy zastanawiałeś się kiedyś, jakiej rasy pies mógłby reprezentować Litwę? Autorzy rzeźby przy ulicy Barbary Radziwiłłówny – Rimantas Keturka i Feliksas Volčakas – a także autor szkicu Romualdas Kvintas są przekonani, że powinien to być pies rasy ogar litewski. Jest to pies myśliwski, który był znany już w XVI wieku, a zatem już od kilku stuleci służy Litwinom pomocą i towarzystwem. W dawnych czasach zadaniem ogara było tropienie zwierzyny, wywabianie jej z nor i z ujadaniem podążanie jej śladami.

Tak więc rzeźba stojąca u podnóża Zamku Giedymina upamiętnia jedyną rasę psa wyhodowaną na Litwie – ogara litewskiego.

Krótka historia

Jak wynika ze źródeł pisanych, ogary brały udział w polowaniach na Litwie już w 1566 roku. Drugi Statut Litewski wymienia 11 grup psów, w tym kilka ras psów myśliwskich. Ogary litewskie pochodzą od różnych ras psów lokalnych, które od zamierzchłych czasów były wykorzystywane do polowań. Były również krzyżowane z rasami psów z zagranicy – beaglami, ogarami polskimi oraz rosyjskimi. W średniowieczu każdy, kto posiadał na swoich posiadłościach zgraję ogarów, był z tego dumny i czuł się zaszczycony (a jak wiadomo, w Rzeczypospolitej Obojga Narodów była duża ilość dworów).

W międzywojennej Litwie ogary litewskie były szczególnie cenione, jednak w latach powojennych rasa ta stała się mniej popularna i następowały częste jej krzyżówki. W 1974 roku, kiedy zaczęto normować polowania z psami myśliwskimi, na Litwie było zaledwie 78 psów, które przypominały ogary litewskie, jednak większość z nich nie posiadała rodowodu. Dzięki staraniom kynologów i myśliwych, w 1981 roku zorganizowano pierwszą wystawę ogarów litewskich, w której udział wzięły 62 psy.

Chociaż są to psy przede wszystkim myśliwskie, niektórzy chętnie trzymają je w domach. Na Litwie regularnie są organizowane wystawy ogarów litewskich. Szkoda tylko, że na arenie międzynarodowej rasa ogara litewskiego nie została zarejestrowana jako rasa narodowa.