Imię wielkiego księcia litewskiego jako nazwę dla głównej ulicy stolicy przywrócono w 1989 roku i Wilno cieszy się nią już od trzydziestu lat. W tym czasie ulica ta była świadkiem wielu wydarzeń: barykady wolności, upadku czerwonych bożków, upamiętnienia Vincasa Kudirki, podejmowanych decyzji i nieudanych rekonstrukcji, chwil głębokiego skupienia, zamieszek i kontrowersyjnych marszów, licznych jarmarków i innych wydarzeń. Najważniejsze dla mieszkańców Wilna i Litwy momenty najczęściej mają swoje odzwierciedlenie właśnie w Alei Giedymina, co czyni ją wyjątkowym barometrem życia miejskiego i narodowego.
W połowie XIX wieku, dzięki kolei Petersburg–Warszawa, Wilno zaczęło rozwijać się bardziej intensywnie. Wokół starówki powstawały nowe dzielnice przemysłowe, handlowe i mieszkalne. Założono nową główną ulicę miasta – „Gieorgijewski Prospiekt”. Wraz ze zmianami władz, zmieniała się nazwa ulicy. Nosiła ona nazwy Adama Mickiewicza, Stalina, Lenina, a od 1989 roku stała się Aleją Giedymina.
Wzdłuż alei wznoszą się budynki z XIX i XX wieku, w których obecnie mieszczą się instytucje państwowe i publiczne, spółki handlowe i obiekty gastronomiczne.