Muzeum Dworu Markučiai mieści się w głównym budynku dworu, który należał do Warwary i Grigorija Puszkinów. Zespół muzealny składa się z dawnego domu mieszkalnego dworu, 18-hektarowego parku ze stawami, pomnika A. Puszkina, kaplicy św. Warwary i cmentarza rodzinnego. Wystawa memorialna składa się z sześciu wnętrz autentycznie urządzonych pokoi z końca XIX wieku. Prezentowane są tu oryginalne meble robione na zamówienie, ozdobione herbem Puszkina i monogramami właścicieli, a także meble zrobione przez rzemieślników florenckich, sprowadzone z Włoch. Podczas ekspozycji można zobaczyć wiele artykułów gospodarstwa domowego, naczyń, autentycznych dzieł sztuki z XIX wieku i historycznych zdjęć dworu Markučiai i rodziny, która tu mieszkała. 

W funduszach muzealnych dworu Markučiai przechowywanych jest ponad 8 000 eksponatów. Są to przede wszystkim wartości rodzinne Mielnikowa i Puszkina, w tym przedmioty osobiste, rękopisy, negatywy fotograficzne, książki itp., a także eksponaty nabyte przez muzeum, wśród których znajduje się fond słynnego pisarza i tłumacza P. Antokolskiego, który w 1984 r. przejęto od autorów dziedzictwa – rękopisy osobiste, pamiątki i dzieła sztuki. 

W muzeum regularnie organizowane są wystawy sztuki, literatury, fotografii, sztuki użytkowej i inne.

Krótka historia 

Okolice Markučiai wzmiankowane są w źródłach historycznych już od XIV wieku, kiedy należały do ​​wielkich książąt litewskich. Później wielki książę litewski Aleksander jagiellończyk podarował Markučiai swojej żonie Hlenie, która zbudowała tu letni pałac. Po śmierci męża Helena pozostawiła pałac i cały majątek w zarządzie szlachcicowi Unkowskiemu. Później majątek był własnością szlachty Kiszków i Chodkiewiczów. Od tych ostatnich majątek Markučiai w XIX w. kupił skarbnik wileński Juozas Eismuntas, ale wkrótce sprzedał go doktorowi Ignasowi Godlevskisowi. W 1867 roku, po wybudowaniu linii kolejowej Sankt Petersburg – Warszawa, która przebiegała także przez okolice Markučiai, majątek ten nabył od Ignasa Godlevskisa inżynier kolejowy i budowniczy pierwszej linii kolejowej przez Litwę, Aleksiej Mielnikow. Zaczął budować dwór dla swojej rodziny, a dwór przetrwał do dziś. Jego tworzyły wiele budynków: dom mieszkalny, dom służby, woljera dla ptaków w stajni, piekarnia, lodziarnia itp., ale nasze czasy obejmują tylko dwa budynki: dom mieszkalny i kościół domowy św. Warwary.

Majątek dworu Markučiai jako posag w 1875 roku z okazji pierwszego małżeństwa otrzymała najstarsza córka A. Mielnikowa, Warwara, która zarządzała tym majątkiem przez 60 lat aż do swojej śmierci. Po raz drugi Warwara Mielnikowa poślubiła Grigorija, syna słynnego rosyjskiego poety A. Puszkina. W jednym z pokoi dworu Markučiai małżonkowie urządzili kącik poety A. Puszkina, w którym przechowywano rzeczy osobiste poety, przywiezione przez Grigorija z dworu Puszkinów w Michajłówce. Zarówno kącik poety stworzony przez małżonków, jak i wnętrza pomieszczeń dworu z czasów Mielnikowa i Puszkina można do dziś oglądać w Muzeum Dworu Markučiai.